goudendraak2005

Voegen teams in mahjongtoernooien echt iets toe, of zijn ze in tegenspraak met de uitgangspunten van het spel? De mening van Martin Rep, en van Tina Christensen. 

Eén voor allen, alleen voor één - de drie musketiers en hun vriend D’Artagnan zouden een mooi stelletje mahjongspelers zijn geweest. In mahjong is het precies andersom: een tegen allen, allen tegen één. Hier geen bondgenootschappen of samen spelen, zoals in klaverjassen of bridge. Wie het eerst uitgaat, neemt de pot (‘winner takes all’) en de anderen, of degene die zo dom was de winnende steen weg te leggen, betaalt.
Tot in 1998 de regering van China, waar mahjong een dikke honderd jaar eerder was uitgevonden, het verbod op het spel ophief en er meteen officiële regels aan verbond. Dat werden politiek zeer correcte regels: niet gokken - niet drinken - niet roken; een wonder dat mahjong überhaupt nog gespeeld wordt! En, een vaak vergeten regel: er wordt in teams gespeeld.
Nogal opmerkelijk voor een spel waarvan de kick voor een groot deel nu juist bestaat uit het feit dat vier mensen aan één tafel allen voor zich spelen. En een hele uitdaging voor de organisatoren van toernooien. Ze moesten ervoor zorgen dat nooit twee spelers van hetzelfde team aan één tafel kwamen te zitten.
Niet dat het veel uitgemaakt zou hebben. Zou je geen ‘mahjong!’ roepen als je uit kon gaan maar het voor het teamresultaat beter was als jouw teamgenoot zou winnen? Nou, jij misschien wel, maar ik in geen geval.

Hoe dan ook - in de meeste officiële toernooien die zijn gehouden sinds de introductie en het relatieve succes van de Mahjong Competitie Regels wordt sindsdien in teams gespeeld, of je het nu wist of niet. De tafelpunten en individuele punten van de spelers van een team worden bij mekaar opgeteld en, wie weet, win je daardoor de teamprijs.
Nu heb ik heel wat toernooien georganiseerd, maar meestal interesseerde het de helft van de spelers die zich opgaven zich er niet voor met wie ze in een team zaten. Zeker, sommige spelers wel: leden van dezelfde club, familieleden, vrienden. Maar zelfs als ik dreigde spelers die geen team van hun voorkeur opgaven zelf in een team te zetten, kwam er nauwelijks een reactie.

Tot zo ver mijn mening over het spelen in teams. Een tijdje geleden heb ik ook Tina Christensen, de veelgeprezen voorzitter van Mahjong Denemarken, ernaar gevraagd. Ze weet het vast beter dan ik: de Deense spelers staan immers bekend als behorende tot de beste van Europa.
Tina: “Wat ik heb meegemaakt, vinden tal van de reizende Europese competitiespelers, van allerlei nationaliteiten, de vriendschappelijke competitie tussen de ploegen leuk. In de pauzes vragen ze hoe de anderen gespeeld hebben en vergelijken ze de resultaten.
“Zoals ik het zie”, zegt Tina, “is de teamcompetitie geslaagd in zijn tweeledige en tegengestelde opzet van competitie en sociale integratie van (nieuwe) spelers. Ik zie dat het leuk is als je in een je eerste toernooi speelt om in een team te spelen. Je hebt dan iemand om mee te praten in de pauzes. Dus ik vind het sociaal heel aantrekkelijk.”